دعای عرفه الگوی کامل بندگی عارفانه است

به‌گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، حجت‌الاسلام‌والمسلمین فرج بهزاد در نشستی علمی برخط( آنلاین) مدرسه علمیه عالی الزهراء(سلام‌الله‌علیها) اردبیل با موضوع "سلوک بندگی در دعای عرفه"، گفت: دعا مسئله مهمی است که سعادت کبری با آن رقم می‌خورد و انسان با دعا ارزش و قیمت پیدا کرده و به مقام قرب نائل می‌شود.
وی افزود: دعا روح و جان و حقیقت عبادت است و براساس منابع اسلامی، انسان دعوت به درخواست و تضرع به درگاه خداوند متعال شده‌ است و برخی از آیات و روایات از اینکه انسان در سختی‌ها و بلایا به خدا رجوع نمی‌کند، انسان را مذمت کرده‌ و این حاکی از ارزش و جایگاه دعا در زندگی انسان می‌باشد.
استاد مدرسه علمیه الزهرا(سلام‌الله‌علیها) اردبیل در بیان جایگاه و شأن امام حسین(علیه‌السلام) تصریح کرد: انشاء‌کننده دعای عرفه، انسان کامل می‌باشد و بدون شک دعای انسان کامل، دعای بی‌نقص و کامل خواهد بود و سیدالشهداء(علیه‌السلام) شخصیت بی‌بدیل و بی‌نظیری است که در دعای عرفه نهایت بندگی را در مقابل خالقش به منصه ظهور رسانده‌ است.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین بهزاد در بخش دیگری از سخنانش به متن دعای عرفه اشاره کرد و بیان داشت: حضرت اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) دعای عرفه را با حمد و ثنای الهی آغاز کرده و به ذکر نعمت‌هایی پرداخته‌ است که انسان‌های عادی معمولاً آن را نعمت نمی‌دانند و این نشان از نگاه حضرت به جهان خلقت فراتر از نگاه یک انسان معمولی دارد.
مدرس حوزه و دانشگاه در ادامه گفت: در حقیقت عبودیت، انسان نباید خود را مالک چیزی بداند اینکه سیدالشهداء(علیه‌السلام) در کربلا همه عزیزانش را تقدیم راه خدا می‌کند به بشریت درس می‌دهد که اگر در دعای عرفه بر زبان خود را مالک چیزی ندانسته، اما در کربلا آن را عملی ساخته‌ است.
وی در توصیف مقام تقوی، افزود: سالار شهیدان در دعای عرفه رمز خوشبختی را تقوا و امتثال اوامر الهی می‌داند و انسانی را که نافرمانی خدا می‌کند در ردیف افراد بدبخت و بدسعادت قرار می‌دهد بنابراین بشر نباید این الگو را به فراموشی بسپارد.