مشاور مدرسه علمیه ثامن‌الحجج"ع" شهرستان پارس‌آباد از اردبیل:
بانوان طلبه مکلف به انتقال ویژگی‌های حضرت زهرا(س) به آحاد جامعه هستند
سه شنبه ۲۳ دى ۱۳۹۹ ساعت ۱۸:۱۴:۳۰به گزارش خبرگزاری کوثر از اردبیل، خانم لیلا علیاری در نشست فاطمی در مدرسه علمیه ثامن‌الحجج(علیه‌السلام) شهرستان پارس‌آباد، به تشریح مقام و منزلت حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) پرداخت و بیان داشت: آن حضرت چنان از علم و آگاهی و معرفت بالایی برخوردار بود که توانست در عمر کوتاه خود، در عرصه‌های مختلف فردی، خانوادگی و اجتماعی در کنار پیامبر اسلام و امام علی(علیه‌السلام) بدرخشد و منشأ خیر و برکت فراوانی برای تمام بشریت باشد.
وی افزود: زهرای اطهر(سلام‌الله‌علیها) مقام و جایگاه حضرت علی(علیه‌السلام) را خوب شناخته بود و از توانایی‌های ذاتی، خدادادی و شایستگی‌های ایشان نیز مطلع بود و مصلحت جامعه نوپای اسلام را در رهبری و امامت آن امام همام می‌دانست از‌این‌رو برای اثبات و تحقق ولایت ایشان از هیچ تلاشی دریغ نکرد و تا آخرین لحظه از امامت و ولایت دفاع کرد.
مشاور مدرسه علمیه خواهران پارس‌آباد صدیقه کبری(سلام‌الله‌علیها) را رمز خلقت عالم بیان کرد و اظهار داشت: اگر روشنگری و هدایت‌های این بانوی بزرگوار نبود، ولایت، امامت و خلافت امام علی(علیه‌السلام) نیز تحریف می‌شد و امروزه مکتب شیعه این عظمت و ماندگاری را نداشت.
علیاری با تبیین وظایف مسلمانان در مکتب اهل بیت(علیهم‌السلام) گفت: خضوع، خشوع و تسلیم به رضای الهی، نشان از مقام بندگی و روحانی حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) دارد. در اهمیت مقام والای آن حضرت همین بس که خدا از زبان پیامبرش او را ستایش می‌کند. پس سزاوار است انسان راه بندگی و عبودیت را به تأسی از ائمه (علیهم‌السلام) و به بهترین نحو فرا گرفته و شاگرد خوبی برای مکتب اهل بیت(علیهم‌السلام) باشد.
مدرس حوزه علمیه خواهران با اشاره به وظایف فردی و اجتماعی طلاب و مبلّغان در شناساندن حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) به عنوان نمونه‌ای از الگوی تربیتی به مردم افزود: خواهران طلبه در برابر انتقال ویژگی‌های حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) به آحاد جامعه تکلیف دارند.
وی ادامه داد: در حقیقت، سیده زنان عالم در برابر همه مسائل پیرامون خویش احساس مسئولیت می‌کرد به‌گونه‌ای‌که هیچگاه انجام یک مسئولیت، مانع از ایفای مسئولیتهای دیگر او نمی‌شد یا اینکه عبادت، همسرداری و فرزندداری ایشان مانع اهتمام به مسائل تربیتی، سازندگی وغیره نبود.
