چرا لذت ها و امیال این دنیا در بهشت وعده داده شده؟
یکشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۲
چرا لذت ها و امیال این دنیا در بهشت وعده داده شده؟
بهشت در قرآن کريم به گونه اى ترسيم شده تا براى ساکنان دنيا قابل درک باشد و گرنه حقيقت آن ماوراء درک ماست.
باغهاى بهشتى، ساختمانها و قصرها، سايه هاى لذت بخش، فرشها و تختها، غذاها و ظرفها نوشيدنى هاى پاک، لباسها و زينتها، همسران بهشتى، خادمان، پذيرايى کنندگان و... ظاهر مادى دارند و شايد همان ظاهر مادى منظور شده باشد اما بهشتيان از نعمتها و لذتهاى معنوى نيز برخوردارند؛ از جمله: احترام مخصوص، محيط صلح و صفا، امنيت، دوستان با وفا، برخوردهاى پر از محبت، احساس خشنودى خدا، نظر رحمت خدا به آنان ، به دست آوردن آنچه را که بخواهند و... .
در آيه 72 سوره توبه آمده است: «خداوند به مردان و زنان با ايمان، باغ هايى از بهشت وعده داده... و خشنودى و رضاى خدا، از همه اين ها برتر است؛ و پيروزى بزرگ، همين است!»
در اين آيه، به يک نعمت معنوى اشاره شده که از همه چيز برتر و بزرگ تر است و هيچ کس نمى تواند آن لذت معنوى و احساس روحانى را که به يک انسان، به خاطر توجه رضايت و خشنودى خدا از او دست مى دهد، توصيف کند، و به گفته بعضى مفسران، حتى گوشه اى از اين لذت روحانى، از تمام بهشت و نعمت ها و مواهب گوناگون و رنگارنگ و بى پايانش، برتر و بالاتر است. در پايان آيه، به اين مطلب اشاره مى کند که رضايت خدا، پيروزى بزرگى است.
هم چنين در آيه 119 مائده مى خوانيم: «خداوند مى گويد:.. . هم خداوند از آن ها خشنود است ، و هم آن ها از خدا خشنودند؛ اين رستگارى بزرگ است!» در اين آيه ، پس از بيان باغ هاى بهشت با آن همه نعمت هايش، نعمت خشنودى خداوند از بندگان و بندگان از خداوند را بيان مى کند و به دنبال آن «ذلک الفوز العظيم» را مى آورد و اين نشان مى دهد تا چه اندازه اين رضايت دو جانبه، داراى اهميت است، زيرا ممکن است انسان، غرق عالى ترين نعمت ها باشد، ولى هنگامى که احساس کند مولا و معبود و محبوب از او ناراضى است، تمام آن نعمت ها و مواهب در کام جانش تلخ مى شود.
از آن جا که طبيعت محدود اين جهان به ما اجازه نمى دهد که تصوّر همه جانبه اى از نعمت هاى بهشت داشته باشيم، قرآن کريم با تعبيرى جامع درباره مواهب و نعمت هاى بهشت مى فرمايد: «در آن جا هر چه بخواهند براى آنان (فراهم) است .خدا اين گونه پرهيزگاران را پاداش مى دهد»؛ (نحل ، 31) «باز می فرماید: و هرچه دلهايتان بخواهد در بهشت براى شماست، و هرچه خواستار باشيد در آن جا خواهيد داشت؛ روزى آماده اى از سوى آمرزنده مهربان است.»(فصلت، 31 ـ 32)؛ بنابراين براى نعمت هاى بهشتى هيچ گونه محدوديتى (از جهت جنس، مقدار، نوع، کيفيت، زمان، مکان و...) وجود ندارد.
ر.ک:
1 . تفسير نمونه، آيت اللّه مکارم شيرازى و ديگران، ج 5، ص 139
2. ر.ک: پيام قرآن، آيت الله مکارم شيرازى و ديگران، ج 6، ص 227 ـ 305 و 243